zaterdag 12 mei 2012

Vandaag heb ik een email ontvangen van de schrijfster van een gedicht dat ik maanden geleden viavia had gekregen. Zij vond het fijn dat ik haar gedicht op mijn blog heb gezet maar zou het veel leuker vinden als ik haar naam er bij zou willen zetten zij is tenslotte de schrijfster. Dus nog een keer dit mooie gedicht en nu met de naam van de schrijfster.


Mijn Potje
Ik heb thuis een potje
Op het potje staat 'verdriet'.
Ik doe er vaak verdrietjes in,
want als ze klein zijn. huil ik niet.

Steeds als er iets tegenzit
Er iets gebeurt wat ik niet wil
Open ik het potje,
Gooi het er erin heel stil.

Maar gisteren was de laatste
Druppel iets te veel
Van al die stukjes klein verdriet
Kreeg ik een brok in mijn keel.

Mijn hand begon te trillen
Verdriet golfde uit de pot
Een traan begon te rollen,
Ik voelde mij erg rot.

Een onbedaarlijk snikken
deed me trillen overal,
Ik zat echt tot mijn haren
In het diepste diepe dal
Het was met rood omrande ogen
Toen ik mijzelf weer rustig kreeg,
Opgelucht keek ik naar mijn potje

Het potje .
Dat was leeg.
Dus zie je iemand lopen,
Rode ogen en heel bedeesd
Dan vraag je niets meer,
Dan weet je,
het potje is pas vol geweest.

Arinka Linders

1 opmerking:

ditty zei

zo waar en zoals ik me voel, soms of vaak, prachtig geschreven