zaterdag 13 augustus 2011

De zeepbel



Gisteren had ik een afspraak met de kniepoli van het UMC. al ruim 20 jaar heb ik last van mijn knie heb flink gedokterd en had de diagnose artrose(slijtage) in mijn rechterknie. ik was bijna overal geweest maar nog niet in het UMC. naar een pittig gesprek met man en ouders heb ik een afspraak gemaakt. Ik wist dat ik niet al mijn hoop hierop mocht zetten maar gaande de tijd verstreek zag ik mijn zelf met mijn opgelapte knie, weer werken in de zorg.En had ik een gewoon leven.
In de kniepoli aangekomen, mocht ik foto`s maken van rechter been en knie. Na een klein poosje in de wachtkamer te hebben gezeten werden we geroepen voor HET gesprek en na het gesprek dat er wel degelijk artrose in mijn knie zit(wat ik nu ook zelf op de foto heb gezien) popte mijn zeepbel met een beschaafd plopje uit elkaar.



Ook pas ik niet in het behandelplan van de poli, voor kraakbeentransplantaie is de aangetaste plek tegroot,standcorrectie kan mijn benen staan al verkeerd en voor een nieuwe knie ben ik nog te jong en mag ik met de nodige leefstijl regels naar huis en daar is de moeilijkste klus....Het accepteren dat het niet anders is en het beste ervan maken. pfff wat een opdracht, gaat wel ff duren.
We zijn een ervaring rijker en een illusie armer....


7 opmerkingen:

Sandra zei

tjee nonnelientje, dat is niet niks, het is wel jammer dat je een beetje uit de boot valt qua behandelingen, veel sterkte

Sprokkelvrouw zei

dat is een naar verhaal, maar accepteer niet alles, zoek verder.
maak eens een afspraak met een (goede) chiropracter.
al was het alleen al voor de stand van je benen.

groetjes.

Leonie zei

Wat jammer voor je dat je niet verder geholpen kunt worden. Ik kan me voorstellen dat je je daar toch wel een beetje op ingesteld had. Hoe moeilijk en lastig het nu ook verder is, heel veel sterkte gewenst.

Groetjes
Leonie

Anoniem zei

Eugenie,ik weet wat je voelt,ik heb het geluk gehad dat ik een arts had die mij wilde helpen, ik heb op mijn 48e een nieuwe knie gekregen, heb hem nu 2 jaar en ik heb wat beperkingen maar die vreselijke pijn is weg. Een kniestandcorrectie leverde voor mij ook niets op. Ik wens je veel sterkte , knuffel voor jou :))

anja zei

Hallo Nonnelien,

Mijn moeder had iets dergelijks. Als gevolg van een foutief uitgevoerde maniscus-operatie.
Zij kreeg ook te horen dat ze veel te jong was voor een nieuwe knie. Die kan (momenteel althans) maar 1 keer worden vervangen.
Mijn moeder heeft echter jarenlang elk half jaar een injectie in haar knie gekregen. Niet prettig, maar wel heel goed werkend! Er werd dan een goedje ingespoten, waardoor de botten niet meer over elkaar heen schuurden, maar er een laagje tussen lag, wat het verdwenen kraakbeen verving.
Uiteindelijk was ze oud genoeg om te worden geopereerd. Maar die injecties waren fantastisch, ze had dan maandenlang niet of nauwelijks pijn aan haar knie.
Zij kreeg deze injecties in het ziekenhuis in Breda. Wellicht de moeite waard om eens na te vragen of jij ook dergelijke injecties kunt krijgen?
Veel sterkte gewenst!
Anja

Haakmuts zei

Je moet er maar mee leren is makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet er alles van want ik kreeg 20 jaar geleden de boodschap al dat mijn rug niet meer beter zou worden. En ondanks revalidatiez is het met nog steeds niet gelukt het te accepteren dat ik van alles wil maar mijn lijf het af laat weten. Maar daar zal jij inmiddels ook alles vanaf weten.Nog afgezien van de pijn is het ook vooral heel lastig en ben je beperk in je doen en laten. Sterkte hoor, je hebt toch weer wat te verwerken.

Suzan zei

Wat spijt me dat voor jou. Ik wens je veel kracht met het accepteren van de uitslag.
Liefs van Suzan.